Cookievoorkeuren
InstellingenIk ga akkoord
16 maart 2016

Column: Raad voor de Kinderbescherming op bezoek

Vrijdagochtend. 09.00 uur: Volgende week een harde deadline van twee onderzoeken als gerechtelijk deskundige. Gelukkig had ik ze gisteren af: de laatste stukjes tekst zijn nu herlezen en ik verwerk de opmerkingen van mijn collega. En dan nu echt de laatste eindjes: de lay-out opmaken, printen, net niet genoeg tijd om nog te paraferen, want inmiddels staan er bezoekers in de hal.

10.00 uur: Negen medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming zijn gearriveerd: een gemengd gezelschap van psychologen, orthopedagogen en juristen. Zij zijn benieuwd of de FPKM misschien iets zou kunnen betekenen voor kinderen bij wie de Raad betrokken is. Ik neem de helft van het clubje mee en de andere helft gaat met forensisch verpleegkundige Susanne mee voor uitleg over de onderzoeksruimte. De meesten hebben de documentaire ‘Pijnlijk bewijs’ gezien en hebben een idee hoe de FPKM werkt. Veel vragen gaan over zaken die niet in de documentaire aan de orde komen: ja, wij worden benoemd tot deskundige en treden op in de rechtbank. Ja, wij kunnen ook kinderen zien die de Raad instuurt. Ja, wij kijken net wat anders dan de huisarts. Ja, kinderen vinden het hier echt leuk. En nee, wij hebben op het moment geen vacature.
Eén medewerker was al eens met een kindje bij de FPKM geweest: ‘Het meiske zat als een gespannen veer helemaal trillend in de auto, in het donker in de regen. Maar hier werd ze heel erg op haar gemak gesteld en na het onderzoek kwam ze de onderzoekskamer uit gehuppeld. Toen we haar later vroegen wat ze bij de FPKM gedaan had, vertelde ze dat ze gespeeld had.’

12.30 uur: De medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming hebben een leuke en leerzame ochtend gehad. Een beetje beduusd van alle informatie. Tevreden. Wat ze geleerd hebben? ‘Gewoon bellen’. Ze stappen in de auto, of in de bus naar het station. Naar kantoor, of het weekend in.

12.40 uur: de rapportages van de twee kinderen zijn van de juiste lay-out voorzien en geprint. Nog nakijken (kloppen de paginanummers in de inhoudsopgave?) en inbinden, dan tekenen en paraferen: op elke pagina, jawel en dan: naar de rechtbank ermee!

Nog even bellen: de jongen die we woensdag onderzochten komt aanstaande maandag nog een keer, want zijn letsel is nu eigenlijk pas zichtbaar aan het worden. De Jeugdbescherming heeft graag dat we nog een keer kijken, en de politie krijgt graag het rapport van de jeugdbescherming.

Losse eindjes wegwerken, nog een paar brieven tikken, en dan kan ik ook het weekend in!