Cookievoorkeuren
InstellingenIk ga akkoord
05 augustus 2021

Waar of niet waar: 5 stellingen over het leven in een tbs-kliniek

Mogen patiënten in de Van der Hoeven Kliniek een mes gebruiken bij het koken? Moet je als sociotherapeut steeds op je hoede zijn in de kliniek? En wordt de hele instelling zwaar beveiligd? Over de tbs bestaan veel vooroordelen, ook omdat mensen niet weten wat er zich binnen de muren van een tbs-kliniek afspeelt. Tijdens de webinar ‘Werken bij de Van der Hoeven Kliniek’ begin dit jaar gaven onze sociotherapeuten en teamleiders Judith, Ana, Tom en Daan een kijkje in het leven binnen de Van der Hoeven Kliniek. Zij lichtten toe welke stellingen waar zijn, en welke helemaal niet. 

1. Vanaf het begin van hun behandeling kunnen tbs-patiënten op verlof naar buiten.

NIET WAAR. Patiënten worden vanaf het begin van hun tbs-behandeling voorbereid op hun mogelijke re-integratie in de maatschappij; ze worden verantwoordelijk gehouden voor zichzelf, en het vertrouwen hierin moet bij sociotherapeuten worden opgebouwd. Het bepalen van verlof gaat dan ook in kleine stappen. Eerst wordt er beveiligd verlof ondernomen met een beveiliger en een begeleider, vervolgens begeleid verlof  met 2 begeleiders, daarna met 1 begeleider. Wanneer dit goed gaat, mogen ze onbegeleid op pad, gaan ze transmuraal wonen… Maar dit recht kan ook te allen tijde worden ingetrokken, wanneer dat nodig is. Alle verlofstappen worden goedgekeurd door het ministerie van Justitie en Veiligheid. “Zo willen we patiënten alle fundamenten voor een stabiel leven laten opbouwen: werk, een hobby, een sociale kring… Dit hebben ze daarvoor vaak nooit gekend”, vertelt sociotherapeut Ana.   

2. Fysiek contact hebben met patiënten, bijvoorbeeld een knuffel wanneer het even moeilijk gaat, mag niet.

NIET WAAR. Fysiek contact is niet verboden, wel is het sterk persoons-, patiënt- en momentafhankelijk. Teamleider Judith licht toe: “Ik ben weleen fysiek persoon, ook omdat ik na 20 jaar hier te werken personen en situaties wel goed heb leren inschatten. Ik ben wel in de minderheid: de meeste collega’s doen dit liever niet. Toch heb ik ooit eens een situatie gehad dat ik samen met een patiënt in de separeer zat en dat we toen tegen elkaar zeiden: ‘kom op, joh, we gaan er weer voor’. Op zo’n moment zegt een knuffel veel meer dan woorden kunnen.”

willen we patiënten alle fundamenten voor een stabiel leven laten opbouwen: werk, een hobby, een sociale kring… Dit hebben ze daarvoor vaak nooit gekend

3. In een tbs-kliniek staan de messen op tafel.

WAAR EN NIET WAAR. “Op de individuele afdeling liggen de messen vergrendeld, maar op de leefgroep kunnen patiënten messen gebruiken,” vertelt Ana, “Dit moet vaak ook, vanwege hun verplichte dagtaak: patiënten koken vaak het avondeten, voor zichzelf en medepatiënten. Op deze manier stellen we patiënten verantwoordelijk voor zichzelf en voor anderen, en kunnen ze ons ook tonen dat we hen kunnen vertrouwen.”

4. In een tbs-kliniek hangt een open, rustige sfeer.

WAAR. “De sfeer in de Van der Hoeven Kliniek is meestal erg relaxed,” vertelt sociotherapeut Ana. “Daar was ik wel verbaasd over toen ik hier voor de eerste keer binnenkwam. Iedereen staat bij elkaar in de tuin koffie te drinken of een sigaretje te roken. Er is veel onderling contact, iedereen vraagt hoe het gaat, waar iemand mee bezig is, of die een moeilijk gesprek heeft gehad... Natuurlijk moet je je bewust blijven van waar je bent, maar die openheid en transparantie had ik eigenlijk niet verwacht. We noemen het hier vaak ook ‘het huis’ in plaats van de kliniek. Dat zegt ook veel over onze werkcultuur: we doen echt alles samen.”

5. In de kliniek hebben we bewakers en portofoons.

NIET WAAR. Er is geen externe bescherming, buiten een noodknop op de individuele afdelingen. Sociotherapeut Tom legt uit: “We doen dit omdat we de verantwoordelijkheid echt bij de patiënt leggen. Wel moeten we vaak begrenzen; dat is ook zorg. Bijvoorbeeld: wanneer we zien dat iemand de verantwoordelijkheid niet aankan, gaan we dit ook zo meegeven aan de patiënt: dat hij vanwege die reden op zijn kamer moet blijven. We proberen ook altijd de risico’s in te schatten. Daar worden we op getraind

Meer weten over het werk als sociotherapeut? Neem een kijkje op werkenbijdfzs.nl.